Re-narration

ભારતમાં, લગભગ દસ હજાર વિધવાઓનુ, કોઇ હક આપ્યા વગર તેમને સમાજ દ્વારા બહિષ્કાર કરીને અને સંસ્થાગત નરક માં જીવવાની ફરજ પાડીને, રાજકારણી-અને દલાલ સંબંધ દ્વારા શોષણ કરવામાં આવે છે,આ વિધવા તરફ્ થતા અધમ વ્યવહારનુ કારણ સમાજમાં વિધવા-પુનર્લગ્ન નિષેધ અને વિધવાને કોઈ પણ અવિવાહિત અથવા વિવાહિત મહિલા માટે "ખરાબ શકુન" છે, તેવું માનવામાં આવે છે.

દેવદાસી સિસ્ટમ હજુ પણ દક્ષિણ ભારતીય મંદિરોમાં ટકી રહી છે. જો તમે Dharwad માંથી દેશમાં રોડ લઇ, કર્ણાટક સૌન્દત્તિ (Saundatti) નાના મંદિર ગામ સુધી પહોંચી જશો તો આ ગામ છે કે જ્યાં devdasi પરંપરા ભારતમાં વેશ્યાગીરી સૌથી ટીકા સ્વરૂપો, હજુ પણ હયાત છે કે જેમાં એક યુવાન અવિવાહિત છોકરી "મંદિર સાથે લગ્ન"કરે છે. -તેને ઈશ્વર માટે અર્પણ કરવામાં‌આવે છે, તે પુજારી અને મંદિરના નિવાસીઓ, જમીનદારો , અને અન્ય પુરુષો જેની પાસે સત્તા છે તેમને માટે કામ કરે છે."

1980 માં સરકારના પ્રતિબંધ હોવા છતાં, સેંકડો કન્યા ગુપ્ત રીતે દેવી યેલ્લામ્માને Yellamma દર વર્ષે સમર્પિત કરાય છે. આ devdasi સિસ્ટમ હજુ પણ ભારતના દક્ષિણ ભાગોમાં અગ્રતા ધરાવે છે

ઉપર દર્શાવેલ સ્ત્રીઓનુ સંસ્થાકીય શોષણ સિવાય, ભારતમાં ખૂબ જૂના રિવાજો પ્રમાણે, પરંપરાઓ સામાજિક દબાવ દ્વારા ચાલતી હોય છે, તેમાં સતી, હિન્દુ પરંપરાનો સમાવેશ થાય છે જેમાં એક વિધવા તેમના પતિની અંતિમવિધિમાં લાકડાંની ચોકી પર બેસીને પોતાના પ્રાણનુ બલિદાન આપે છે.

શબ્દ દહેજ-મૃત્યુ વિશ્વમાં બીજે ક્યાંય નહી પણ ફક્ત ભારતમાં જ વપરાય છે, કેમ કે આ પ્રથા સમાજના ઊંડે સામાજિક સ્તરમાં વણાઇ ગઇ છે અને સમાજમાં તમામ વિભાગો વચ્ચે પ્રચલિત છે કારણ કે ભારત વૈવિધ્યપૂર્ણ છે. કન્યાના લગ્ને વખતે વરપક્ષને આપવામાં આવતા કરિયાવરને કારણે કન્યાપક્ષ આર્થિક બોજથી દબાઇ જય છે, છત્તા મોટા ભાગના ભારતીયો વિચિત્ર પ્રથા સામે પ્રશ્ન ઉઠાવવામાં નિષ્ફળ જાય છે. ટાઈમ મેગેઝિન એક લેખ અનુસાર, ભારતમાં દહેજ માંગને સંબંધિત મૃત્યુઆંક મધ્ય 1980 થી1990 ના મધ્ય સુંધીના દસકામાં એક વર્ષમાં 400 થી લગભગ 5.800નો હતો.

Re-narration by Amrapali in Gujarati targeting Gujarat for this web page